Μυστικά «κλικ» στο καταφύγιο του Χίτλερ

Το να βρεθεί στη φυλακή ήταν το λιγότερο που τον απασχολούσε. Συνελήφθη πολλές φορές, αμέτρητα φιλμ του κατασχέθηκαν, αλλά εκείνος επέμενε. Άλλωστε, έπρεπε να φτάσει μέχρι το δωμάτιο που ο Αδόλφος Χίτλερ αυτοκτόνησε χωρίς να τον πιάσουν. Όχι γιατί είχε κάποια συμπάθεια στους Ναζί ούτε γιατί κυνηγούσε φαντάσματα. Απλά και μόνο γιατί στόχος της ζωής του είναι να προστατεύει παλαιά πράγματα από την εξαφάνιση. Το γραφείο του στο Βερολίνο άλλωστε το αποδεικνύει αυτό. Ανακαινισμένο πρόσφατα με διακόσμηση του 1905!

Επιμέλεια: Θεοδόσης Παπανδρέου (Πηγή: spiegel)

Ακόμα και ως έφηβος, ο Ρόμπερτ Κόνραντ ταξίδευε στην Ανατολική Γερμανία με μια μηχανή στο χέρι ώστε να αποτυπώσει την αρχιτεκτονική κληρονομιά της χώρας, έστω και αν πολλά κτίσματα ήταν μισοκατεδαφισμένα περιμένοντας την αντικατάστασή τους από τα νέας αισθητικής προκατασκευασμένα τσιμεντένια. Αντιστεκόταν πολλές φορές, ζώντας μέσα σε κτίρια που είχαν χαρακτηριστεί κατεδαφιστέα. Εννοείται παράνομα.
Το 1986 τα ερείπια του κρησφύγετου του Χίτλερ ανακαλύφθηκαν εκ νέου. Η κυβέρνηση ήθελε να σηκώσει στην περιοχή ένα συγκρότημα κατοικιών, αλλά για να γίνει αυτό όλα τα άλλα έπρεπε να καταστραφούν, μαζί και το κρησφύγετο. Τότε μάλιστα ανακαλύφθηκαν και δύο άλλοι χώροι: ένα κρησφύγετο για την καγκελαρία του Νέου Ράιχ, αλλά και το υπουργείο Εξωτερικών του Χίτλερ!
Αν ήθελαν να χτίσουν, έπρεπε να καταστρέψουν το ενισχυμένο τσιμέντο σε βάθος οχτώ μέτρων. Θα έπρεπε να αφαιρεθεί κομμάτι-κομμάτι. Έναν χώρο που ακόμα και οι Σοβιετικοί το 1947 δεν κατάφεραν να τινάξουν στον αέρα, εγκαταλείποντάς τον.

Η επιχείρηση
Η όλη επιχείρηση ήταν σχεδόν μυστική, καθώς η οποιαδήποτε αναφορά στους Ναζί ήταν θέμα ταμπού. Από τύχη ανακάλυψε την αλήθεια και ο Κόνραντ, όταν ως οδηγός λεωφορείου κινήθηκε στην περιοχή και μπόρεσε να δει μέσα από τον φράχτη που είχαν σηκώσει. Εντυπωσιάστηκε από τα ερείπια, ερεύνησε, ρώτησε και ανακάλυψε την αλήθεια. Άρχισε να φωτογραφίζει έξω από την περίμετρο, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό.
Ευτυχώς για εκείνον, τα μέτρα ασφαλείας δεν ήταν αυστηρά, οπότε αρκούσε να μεταμφιεστεί σε εργάτη για να μπορέσει να περάσει. Η μηχανή έπιανε «φωτιά» τραβώντας αμέτρητες λήψεις. Το μόνο άγχος ήταν μην τον πιάσουν. Όχι για τις φωτογραφίες, αλλά με την κατηγορία ότι προσπαθούσε να αποδράσει στη Δυτική Γερμανία, μιας και η άλλη έξοδος ήταν ακριβώς στα σύνορα! Τελικά, μπήκε περισσότερες από 30 φορές στον χώρο αναζητώντας σε κάθε επιστροφή κάτι νέο! Έπρεπε να προλάβει και τους εργάτες που διέλυαν τα πάντα.
Η μεγάλη του απογοήτευση ήρθε όταν κατάφερε να μπει στον χώρο του Χίτλερ. Όλα ήταν ρημαγμένα από τις επισκέψεις πολιτών τα πρώτα χρόνια, όπου ο καθένας πήρε και ένα σουβενίρ. Αυτή η επίσκεψη όμως έφερε και τη σύλληψή του.