Θερμό χειροκρότημα για μια συναρπαστική «Τόσκα»

Είναι από τις παραστάσεις που πάντα συγκινούν και μαγνητίζουν το κοινό. Πόσω μάλλον όταν ανεβαίνει σε ένα αρχαίο θέατρο. Αναφερόμαστε στην «Τόσκα», τη δημοφιλέστατη όπερα του Πουτσίνι, η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε από την Εθνική Λυρική Σκηνή το 1942 με τη Μαρία Κάλλας στον ομώνυμο ρόλο, ένα έργο-αναφορά για τους φίλους της όπερας παγκοσμίως.

Ιχνηλατώντας με την Καίτη Νικολοπούλου

Πράγματι, στο κατάμεστο Ηρώδειο δόθηκε η επιτυχημένη πρεμιέρα της όπερας του Τζάκομο Πουτσίνι «Τόσκα» από την Εθνική Λυρική Σκηνή, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, την περασμένη Κυριακή, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια του Ούγκο ντε Άνα.

H υποβλητική μουσική του Πουτσίνι υπογραμμίζει τα παράφορα πάθη των ηρώων του, σε αυτό το εξαιρετικό δείγμα του βερισμού.

Ο Αργεντινός σκηνοθέτης Ούγκο ντε Άνα, ο οποίος εκτός από τη σκηνοθεσία υπέγραψε τα σκηνικά και κοστούμια, μας παρουσίασε μια «Τόσκα» συναρπαστική, δραματική και απολύτως συνεπή στο πνεύμα του συνθέτη και στο ιστορικό πλαίσιο, στο οποίο αναφέρεται το λιμπρέτο. Η παραγωγή αυτή πρωτοπαρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2012 στο Ηρώδειο. Την αναβίωση της σκηνοθεσίας επιμελήθηκε η Κατερίνα Πετσατώδη.

Στον ρόλο της Φλόρια Τόσκα, η σπουδαία Ελληνίδα σοπράνο Δήμητρα Θεοδοσίου ερμήνευσε τον αρχετυπικό ρόλο με πάθος και συναίσθημα. Ο κορυφαίος μας βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς στον ρόλο του Σκάρπια έδωσε μια εξαιρετική ερμηνεία, ενώ ο Ρομπέρτο Αρόνικα ήταν ένας υπέροχος Μάριο Καβαραντόσσι. Στους μικρότερους ρόλους θετικές εντυπώσεις άφησαν οι Μονωδοί της ΕΛΣ Πέτρος Μαγουλάς, Χαράλαμπος Αλεξανδρόπουλος, Δημήτρης Κασιούμης, Βαγγέλης Μανιάτης, Χρήστος Αμβράζης και Χριστίνα Ασημακοποπούλου.

Ο Λουκάς Καρυτινός διηύθυνε με ένταση και πάθος την Ορχήστρα, τους Μονωδούς, τη Χορωδία και την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ.

Τι εστί Τόσκα

Η Φλόρια Τόσκα μια ντίβα της όπερας, είναι μία γυναίκα παράφορα ερωτευμένη, που ζηλεύει παθολογικά τον σύντροφό της. Ο βαρόνος Σκάρπια ένας σκοτεινός άνδρας με απόλυτη εξουσία, ηδονίζεται από τον πόνο των θυμάτων του. Ανάμεσα στους δύο βρίσκεται ο εραστής και αγνός πατριώτης Μάριο Καβαραντόσσι, ο οποίος οδηγείται στον θάνατο, όχι για τις ιδέες του, αλλά επειδή κατέχει την Τόσκα, την οποία ποθεί ο Σκάρπια. Η μηχανή είναι καλά στημένη: απ’ τις παγίδες του Σκάρπια δεν θα ξεφύγει κανείς.