Γνωμοδότηση-φωτιά «καίει» το Στεργιώτη
Σε μία ακόμα αποκάλυψη προχωρά σήμερα η «Α», που αποδεικνύει πως η απόφαση της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων για τα VLTs είναι παράνομη και ως εκ τούτου άκυρη, έχοντας όμως βλάψει τους εμπλεκομένους. Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί πως ήδη οι παραχωρησιούχοι πράκτορες του ΟΠΑΠ κινήθηκαν κατά του Αντώνη Στεργιώτη καταθέτοντας μήνυση (δείτε σχετικό ρεπορτάζ σελ. 14-15).
Σε γνωμοδοτικό σημείωμα, το οποίο έχει στα χέρια της η «Α», o συντάκτης με ξεκάθαρο τρόπο καταλήγει στο συμπέρασμα πως «προκύπτει σαφώς ότι η απόφαση με την αριθμ. 158/4/5-6-2015 (ΦΕΚ Β 1120) της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων θα μπορούσε να καταστεί ακυρωτέα ενδεικτικά:
Α) λόγω αναρμοδιότητας, και
Β) λόγω παράβασης νόμου κατ’ ουσία και ιδίως:
- Λόγω παραβίασης του άρθρου 43 παρ. 2 Σ,
- Λόγω παραβίασης της αρχής της προστατευόμενης εμπιστοσύνης του διοικούμενου,
- Λόγω παραβίασης της αρχής της οικονομικής ελευθερίας (άρθρ. 5 παρ. 1 Σ) και της αρχής της αναλογικότητας (αρθρ. 25 παρ. 1 δ΄Σ), και
- Λόγω παραβίασης του δικαιώματος της αναφοράς (άρθρ. 10 παρ. 1Σ) του δικαιώματος δικαστικής προστασίας (αρθρ. 20 παρ. 1 Σ και άρθρ. 6 παρ 1 ΕΣΔΑ) και της αρχής της προηγούμενης ακρόασης του διοικούμενου (αρθρ. 20 παρ 2Σ)».
Πιο αναλυτικά και όπως σημειώνεται, οι τροποποιήσεις της απόφασης 158/4 της ΕΕΕΠ έχουν ως αποτέλεσμα:
α) τη μείωση του τζίρου του Φορέα Εκμετάλλευσης και των Παραχωρησιούχων,
β) τη μείωση του κέρδους του Φορέα Εκμετάλλευσης και των Παραχωρησιούχων,
γ) τη μείωση των κερδών των παικτών.
Ωστόσο, τονίζεται, αυτές οι οικονομικές επιπτώσεις σε παίκτες, στον Φορέα Εκμετάλλευσης και στους Παραχωρησιούχους, έχουν άμεση επίπτωση τόσο στα δημόσια έσοδα όσο και στον Προϋπολογισμό της ΕΕΕΠ.
Αντισυνταγματικότητα
Σε άλλο σημείο αναφέρεται πως «ο νόμος θεσπίζει συλλογική αρμοδιότητα του Υπουργού Οικονομικών μαζί με αυτή της ΕΕΕΠ, που προβλέπεται, εν προκειμένω, από το άρθρο 54 παρ. 5 του Ν.4002/2011, μέχρι την έκδοση του Οργανισμού της ΕΕΕΠ και του Κανονισμού Διεξαγωγής και Ελέγχου Παιγνίων, εφόσον, αναμφίβολα, από την απόφαση 158/4, που είναι κανονιστική πράξη, προκαλείται ανυπολόγιστη απώλεια εσόδων σε βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού και μάλιστα σε μια τόσο δύσκολη οικονομικά συγκυρία για τη χώρα.
Κατά πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικράτειας (Βλ. ΣτΕ 708/1953), όταν η διοικητική πράξη εκδίδεται από ένα μόνο συναρμόδιο όργανο, καθίσταται ακυρωτέα λόγω αναρμοδιότητας. Επομένως, η απόφαση 158/4 θα μπορούσε να ακυρωθεί για το λόγο αυτό».
Αντισυνταγματικότητα εντοπίζεται και σε άλλο σημείο. Διαβάζουμε:
«Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 43 του Συντάγματος: «[…] 2. Ύστερα από πρόταση του αρμόδιου Υπουργού επιτρέπεται η έκδοση κανονιστικών διαταγμάτων, με ειδική εξουσιοδότηση νόμου και μέσα στα όρια της. Εξουσιοδότηση για έκδοση κανονιστικών πράξεων από άλλα όργανα της διοίκησης επιτρέπεται προκειμένου να ρυθμιστούν ειδικότερα θέματα ή θέματα με τοπικό ενδιαφέρον ή με χαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό».
Ερμηνεύοντας τους ανωτέρω όρους, η νομολογία δέχεται ότι ειδικότερα είναι τα θέματα που αποτελούν μερικότερη περίπτωση του θέματος που αποτελεί κύριο αντικείμενο της νομοθετικής ρύθμισης ή έχει λεπτομερειακό χαρακτήρα σε σχέση με τη βασική ουσιαστική ρύθμιση που περιέχεται στον νόμο. Απαιτείται, επομένως, στην περίπτωση αυτή, να περιέχει το νομοθετικό κείμενο όχι απλώς τον καθ’ ύλην προσδιορισμό του αντικειμένου της εξουσιοδοτήσεως, αλλά επί πλέον και την ουσιαστική ρύθμισή του, έστω και σε γενικό, ορισμένο, όμως, πλαίσιο, σύμφωνα προς το οποίο θα ενεργήσει η Διοίκηση προκειμένου να ρυθμίσει τα μερικότερα θέματα (βλ. ΣτΕ Ολ 1101/2002, Ολ 2815/2004).
Οι ανεξάρτητες διοικητικές αρχές, όπως η ΕΕΕΠ, έχουν ευρύτατη κανονιστική αρμοδιότητα (άρθρο 2 παρ. 3 και 7 του Ν. 3051/2002), μέσα, όμως, στα όρια του άρθρου 43 του Συντάγματος, άρα μπορούν να ρυθμίσουν μόνο ειδικότερα θέματα και ιδίως θέματα τεχνικού ή λεπτομερειακού χαρακτήρα και όχι θέματα για τα οποία είναι αναγκαία η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, που μπορεί να εκδοθεί μόνο στο πλαίσιο γενικής ή ειδικής νομοθετικής εξουσιοδότησης τη προτάσσει του αρμοδίου υπουργού».
H γνωμοδότηση αυτή «καίει» τον Αντώνη Στεργιώτη, αποδεικνύοντας πως με τις πράξεις του έβλαψε κάθε πλευρά, από το Δημόσιο και τον ΟΠΑΠ, μέχρι τους πράκτορες.