Αποδεκτός και με πολιτική εμπειρία

Τον Νοέμβριο του 2011, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία της χώρας, ήταν μεταξύ των υποψηφίων για τη μεταβατική περίοδο. Τελικά, επιλέχθηκε ο Λουκάς Παπαδήμος. Και ο Σταύρος Δήμας, περί ου ο λόγος, ορκίστηκε υπουργός Εξωτερικών κι έμεινε στην αντιπροεδρία της Ν.Δ. Τώρα, δύο χρόνια μετά, επελέγη από τη συγκυβέρνηση να είναι ο υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε μία φθοροποιό διαδικασία, που θα ολοκληρωθεί την 29η Δεκεμβρίου και με αμφίβολο αποτέλεσμα.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Ο ίδιος, πάντως, στις δηλώσεις του λίγο μετά την ανακοίνωση, είναι αισιόδοξος ότι θα καταφέρει να συσπειρώσει τους 180 βουλευτές που χρειάζονται και να εκλεγεί ο 7ος Πρόεδρος της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας στα 73 του χρόνια.

Ανεξάρτητα όμως από την έκβαση της ψηφοφορίας, για τον Σταύρο Δήμα ίσως αυτό αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να ολοκληρώσει μια πολιτική σταδιοδρομία με σημαντικά αξιώματα, αλλά πρωτίστως με αναγνώριση του πολιτικού ύφους των ήπιων τόνων και του προσωπικού ήθους που τον διέκριναν από τότε που μπήκε στον δημόσιο βίο ως βουλευτής Κορινθίας. Αυτά τα χαρακτηριστικά προφανώς οδήγησαν στην υποψηφιότητά του.

Ήδη από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ έτυχε της αναγνώρισης, παρά το γεγονός ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θα τον ψηφίσει. Χαρακτηριστική είναι και η δήλωση του διευθυντή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Νίκου Παππά: «Τον εκτιμώ και εγώ. Όπως έχουμε πει, όμως, δεν είναι θέμα προσώπου. Δεν υπάρχει περίπτωση να ψηφίσουμε εμείς. Ο κ. Δήμας είχε και τις πόρτες του ανοιχτές, όταν ήταν υπουργός, σε αντίθεση με την πρακτική άλλων. Νομίζω ότι, σε κάθε περίπτωση, ας πούμε μια καλή κουβέντα, αλλά τα διλήμματα είναι ιστορικών διαστάσεων».

Η δήλωση Παππά αποδεικνύει ότι ο Σταύρος Δήμας είναι αποδεκτός από όλο το πολιτικό φάσμα. Είναι ένας καλλιεργημένος άνθρωπος, ευγενής στις σχέσεις του, με νομικές και οικονομικές σπουδές, ενώ τα αξιώματα που υπηρέτησε με ευπρέπεια και επιτυχία έως τώρα τον εξοπλίζουν με πολιτική εμπειρία. Εξελέγη δέκα φορές βουλευτής, ορίσθηκε πολλές φορές υπουργός, ήταν Επίτροπος Περιβάλλοντος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έκλεισε την ενεργό πολιτική δράση του ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Παπαδήμου, από τον Νοέμβριο του 2011 μέχρι τον Μάιο του 2012.

Ως πολιτική προσωπικότητα, ο Δήμας δεν μπορεί να δεχθεί επικρίσεις και ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να συνεχίσει την παράδοση του Κωστή Στεφανόπουλου και του Κάρολου Παπούλια, οι οποίοι, χωρίς να παραβιάσουν τα συνταγματικά όρια του ρόλου τους, δεν υπήρξαν βουβά πρόσωπα. Όταν χρειάστηκε, παρενέβησαν στον δημόσιο χώρο και σε κάθε περίπτωση εξέφρασαν την ομοψυχία του έθνους με σύνεση και αποφασιστικότητα – και γι’ αυτό εγκαταστάθηκαν στο ρετιρέ της δημοτικότητας.

Το επεισόδιο με τη Μαρίκα

Στην ιστορία έχει μείνει το επεισόδιο με τη σύζυγο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Μαρίκα, το 1990. Τότε, σε ένα ταξίδι στη Μόσχα, η Μαρίκα Μητσοτάκη τού έκανε παρατήρηση, διότι ως υπουργός Βιομηχανίας δεν ήταν αρκούντως περιποιητικός προς τους επιχειρηματίες που τους συνόδευαν και η αντίδρασή του τότε έδειξε ότι είναι άνθρωπος με αυτοσυγκράτηση.

Η πολιτική καριέρα του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας θεωρείται πλούσια, καθώς διετέλεσε υπουργός Εμπορίου, υπουργός Γεωργίας, υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας & Τεχνολογίας και Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, καθώς και Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Περιβάλλον.

Γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 1941 στην Κλένια Κορινθίας, σπούδασε νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και της Νέας Υόρκης και έχει εργαστεί ως δικηγόρος για τη νομική εταιρεία της Wall Street, «Sullivan & Cromwell» (1969-1970) και για τη νομική υπηρεσία της Διεθνούς Εταιρείας Οικονομικών στην Παγκόσμια Τράπεζα (1970-1975). Την περίοδο 1975-1977 ήταν Αναπληρωτής Διευθυντής της Ελληνικής Τράπεζας Βιομηχανικής Ανάπτυξης. Έχει εκλεγεί μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου επί δέκα συνεχείς φορές, από το 1977 μέχρι το 2004, ενώ σήμερα κατέχει τη θέση του αντιπροέδρου της Ν.Δ.

Τον Μάρτιο του 2004 διορίστηκε Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρχικά ως Επίτροπος για την Απασχόληση και τις Κοινωνικές Υποθέσεις και, από τον Νοέμβριο του 2004, Επίτροπος της Ε.Ε. για το Περιβάλλον, θέση την οποία κατείχε μέχρι τη λήξη της πρώτης θητείας της επιτροπής Μπαρόζο το 2009.

Μετά την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπανδρέου στις 4 Νοεμβρίου του 2011 και μετά τη συνάντηση και καταρχήν συμφωνία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, το πρόσωπό του αναφέρθηκε στον Τύπο ως προτεινόμενο για τη θέση του πρωθυπουργού ή για τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης στο νέο συμμαχικό κυβερνητικό σχήμα.

Ως Επίτροπος Περιβάλλοντος στην Ε.Ε., στην επίσημη σελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έγραφε ότι «η αλλαγή του κλίματος που προκαλείται από τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου είναι μία από τις σοβαρότερες απειλές που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, πρωτοστατώντας στις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας για την καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος, εκπονεί μία σειρά μέτρων με την καλύτερη σχέση κόστους/αποτελεσματικότητας, στοχεύοντας στη μείωση των εκπομπών. Στα μέτρα αυτά συγκαταλέγεται και το καινοτόμο σύστημα εμπορίας των δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου».

Να κλείσει την ψαλίδα

Όπως τονίζουν συνεργάτες πρωθυπουργού και αντιπροέδρου ο Σταύρος Δήμας επελέγη ως ο καταλληλότερος για να κλείσει την ψαλίδα που χωρίζει τους 155 ψήφους με τους 180, που απαιτείται για την εκλογή του.  Ορισμένοι ανεξάρτητοι βουλευτές προερχόμενοι από τη Ν.Δ., όπως ο Βύρων Πολύδωρας για παράδειγμα, θα δυσκολευτούν να αρνηθούν την ψήφο τους σε κάποιον που γνωρίζουν από παλιά. Αντίθετα θα τους διευκόλυνε να προταθεί κάποιος από την άλλη πλευρά, για να δικαιολογήσουν στο εκλογικό σώμα στο οποίο προσβλέπουν την άρνησή τους να τον ψηφίσουν.

Από αυτή την άποψη, η υποψηφιότητα Δήμα μπορεί να προστατεύσει την πολιτική ζωή από πολλές εντάσεις που θα προέκυπταν με άλλο πρόσωπο. Αν μη τι άλλο, γιατί ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος δεν θα επιθυμούσε να συνδεθεί η διαδικασία για την εκλογή του με ιστορίες παρασκηνίου, σαν αυτές που καταγγέλλει η αντιπολίτευση. Άλλωστε, από μόνη της η υποψηφιότητά του αποτελεί δικαίωση για τη διαδρομή του.